Ik heb de nacht overleefd maar vraag niet hoe. In het hostel kwam ik een leuk stelletje tegen, ook Nederlands, lekker mee zitten praten en ze zijn meegelopen toen ik wat fotos van de sterren ging maken. Zij waren ook Lord of the Rings fans dus ook naar veel locaties. Leuk om dan ervaringen te kunnen delen. Maar de nacht was een hel!!!! Ik kwam de kamer in en ja hoor gesnurk. Neeeee dacht ik. En het was nog een van de vrouwen ook, had eerder die man gedacht! Na 45 minuten werd het eindelijk stil. Om na een uur het licht aan te krijgen want 2 gingen plassen. Weer gesnurk, toen ben ik maar gaan plassen. Inmiddels was het al 2 uur.....beetje in slaap gevallen tot half 5...kwart voor 6 stond mijn wekker, maar weer gesnurk dus dat werd geen slapen meer. En het was bloedheet in die kamer. Ik haat dorms!!!! Volgende keer betaal ik wel een hoop voor een dure kamer!!! Maar goed heb het weer overleefd haha.
Toen snel met gierende banden weg van die plek. Al heb ik nog wel wat fotos van Lake Tekapo met de Lupins ervoor genomen, maar ja dat is niet zo mooi als met daglicht, het blauwe van het meer was nu niet te zien.
Na 2 uur rijden en een gravel weg van 21km die lekker glibberde aangekomen bij Edoras. Wederom een Lord of the Rings locatie. De stad van het koninkrijk van de mensen: Rohan. Je ziet het zo voor je, die hele set die er toen opstond ook al is die nu weggehaald. Die berg ligt zo afgelegen, evenals meerdere locaties dat ik me echt afvraag hoe ze die locaties toch allemaal hebben kunnen vinden. Maar echt weer gaaf om te zien.
Weer 21km terug door de gravel weg, mijn auto is echt afgeragd niet normaal en na 2,5 uur rijden aangekomen in Akaroa. Wat een geweldig dorpje. Ziet er wat Frans uit, leuke mooie huisjes in mooie kleuren. Ouderwetse stijl, heel leuk om te zien.
Maar ik kwam voor het zwemmen met dolfijnen. De kleinste soort ter wereld namelijk de Hector dolfijnen. Wat een lieve beestjes. Ook die wil ik wel mee naar huis nemen. Zo gaaf. We gingen met 7 zwemmers de boot op. Omdat het wilde dieren zijn is het volledig aan de dolfijnen wat er gaat gebeuren. Dat werd dus afwachten.
Als we aan het varen waren kwamen de dolfijnen meeliften in de stroming, dat vinden ze leuk, maar als we stil lagen gingen ze weer weg. Het is juist de bedoeling dat ze blijven als we stil liggen. Op een gegeven moment kregen we toch groen licht om het water in te gaan, wat toch best fris was. Buiten temperatuur 25 graden....water temperatuur 12 graden. Ja dat was even slikken. Maar dan lig je erin en dan komen ze opeens voorbij. Voor je, achter je, overal komen ze vandaan.
Recht op je afzwemmen om daarna naar de diepte te duiken om onder je door te gaan. Vlak voor je langs aan de oppervlakte. Het was echt zo geweldig. Ook al bleven ze niet en zwommen ze steeds door, zijn er toch zeker 15 stuks langs ons gezwommen. Dat was zo magisch. Zo onwerkelijk. En ja ik had ze makkelijk aan kunnen raken, maar dat mag niet. Hun huid is zo dun als de huid onder je oog, onze bacteriën kunnen de dolfijnen heel ziek maken. Dus afblijven!
Maar ongelooflijk hoe gaaf dit was. Ik ben echt inmiddels door al mijn woorden heen. Onbeschrijflijk, ongelooflijk, onwerkelijk, gaaf, cool, geweldig, awesome, magisch. Ik kan het blijven zeggen maar er zijn gewoon geen woorden voor om alles uit te kunnen leggen. Dat zijn gewoon dingen die niet te omschrijven zijn en die je meegemaakt moet hebben om te kunnen begrijpen.
Uiteindelijk in Christchurch bij Diana en haar Djoser groep pizza gaan eten. Ze hadden namelijk al pizzas besteld maar ook netjes met mij rekening gehouden. Super lief. Heel toevallig was hun hotel schuin aan de overkant. Na afscheid genomen te hebben zit ik nu weer lekker op een eenpersoonskamer. Wat zal ik heerlijk slapen vannacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten