Tja waar moet ik beginnen. Inmiddels zit ik al 21,5 uur in de aardbevingen. Om 00.02 begon de narigheid. Ik werd wakker geschud. Het leek wel of ik nog droomde, of er iemand heel hard aan mijn bed stond te schudden. Het drong niet tot me door tot de lichten begonnen te knipperen. Opeens werd ik helderder en keek ik naar buiten, daar zag ik mensen de binnenplaats op rennen. Holy shit het was een aardbeving!! Maar alles schudde nog steeds, toen viel het licht uit. Snel pakte ik mijn telefoon en deed ik mijn zaklamp aan en liep ik naar de deur. De 5 andere mede gasten stonden al in de deur opening. Ik lichtelijk paniekerig: Was that an earthquake? Waarna de enige andere vrouw ook paniekerig reageerde. De mannen bleven gelukkig kalm.
Toen de shock doorgedrongen was heb ik meteen iedereen in de groepsapps een bericht gestuurd dat ik in een aardbeving zat. Niks kwam aan want de wifi lag eruit natuurlijk. Toen ging het licht weer aan en niet kort erna sprong de wifi weer aan. Snel mijn moeder gebeld die op het Spaarne zat bij mijn zus in de boot voor Sinterklaas. Ze had de berichtjes nog niet gelezen dus heb haar helaas even moeten laten schrikken. Sorry mam!!
Inmiddels was iedereen in de huiskamer gaan zitten en kwam de eigenaar langs om te vragen of alles goed ging. Ja hoor prima maar WTF is er net gebeurd????? En toen kwam het, naschok na naschok. Wat dus nu al de hele dag doorgaat. Iedereen ging op internet naar nieuws zoeken. Al snel kwamen we achter de kracht van 7.5 op de schaal van Richter die uiteindelijk geclassificeerd is op 7.8. Het nieuws kwam heel traag op gang, na een uur was het op bbc, cnn en kwam ook Nederland met berichtgeving.
Op een gegeven moment appte Martine dat de Telegraaf mensen in het getroffen gebied zocht dus die heb ik gemaild. Waarop ik een whatsappje kreeg of ze mochten bellen. Zo gezegd, zo gedaan en zo kwam er een mooi stuk in de Telegraaf die mooi omschreef wat ik meemaakte.
De nacht heeft heel lang geduurd. Waarbij de eerste schok voelde alsof mijn slaapkamer werd opgepakt en als een kubus door elkaar werd geschud, zo werd ik ook weer een 2e keer wakker geschud van een zwaardere naschok. De 3e keer droomde ik over hoge tsunami golven, zal door de tsunami waarschuwing zijn geweest, en werd ik weer wakker geschud. Nog slaap dronken dacht ik oh nee daar komt de tsunami daar ga ik, maar het was gelukkig alleen een aardbeving. Daarna heb ik 2 uur rustig kunnen slapen.
Na het opstaan nieuws gekeken en op pad gegaan naar het Abel Tasman park. Onderweg werd ik gebeld dat mijn boottocht van 13 uur geannuleerd was. Ik was al bijna bij Motueka, mijn eind plaats voor vandaag toen ik alleen maar wolken en mist en regen zag. Toen dacht ik, ik kan beter doorrijden ipv hier de hele dag niets doen. Een hotel in Westport gezocht en snel doorgereden vanuit Motueka. Het was nog 3 uur rijden en inmiddels had ik ook al gehoord dat het eind van de dag heel slecht weer zou worden in het Abel Tasman gebied. Dus spijt van het doorrijden heb ik zeker niet.
Onderweg heb ik trouwens geen schade gezien, de weg was vrij op een enkele steen na. Maar langzaam aan werd via de radio wel bekend hoe groot de schade was. Enorm! Kaikoura waar ik de 23e heen ga, als dat nog lukt, is compleet onbereikbaar en vol verwoesting. Verschrikkelijk. Ik heb echt een engeltje op mijn schouder gehad. Goed aangekomen op het zuider eiland i.p.v. de niet varende ferries van vandaag, geen schade bij motel en werkende wifi door alles heen.
Met iedereen die ik spreek krijg je verhalen te horen over hoe zij het meegemaakt hebben. Het is het onderwerp van de dag! De schokken komen nog steeds bijna elke minuut en soms zitten er wat grotere tussen. Het blijft eng en vreemd en je merkt dat iedereen dezelfde angst deelt. Ik hoop dat het vannacht wat rustiger wordt zodat ik wat slaap kan inhalen. Na zo'n nacht ben je kapot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten