Dag 1, Vliegen naar Amerika, wat een drama!

Nou de eerste dag zit erop, maar wat een verhaal is het alweer geworden. Alles begon goed met inchecken en boarden. Alleen bij het boarden hebben ze tegenwoordig een full body scan staan. Voor degene die niet weten wat ik bedoel.......je loopt een grote buis in, moet naar de zijkant draaien, benen gespreid en armen omhoog en dan lachen! Dan draait er een of andere scan om je heen. Zodra je eruit mag stappen geeft het scherm aan waar punten zitten die extra gecontroleerd moeten worden, zoals bij mij mijn elleboog, navel en galblaas plek. Juist, ik wist het wel dat ze een schaar hadden achter gelaten.

Nou goed aan boord was het ook prima, gratis drinken, gratis films en jaaa gratis eten. Er werd gezegd dat er keuze was uit 3 soorten maaltijden, warme kip, koude kip en pasta. We zaten op de een na laatste rij in het vliegtuigen juist je raadt het al, Jolanda en ik hadden mazzel met de laatste 2 pasta's. Judith moest verplicht aan de veels te koude kip. Lekkere keuze dus....not! Een paar uur later kregen we vlak voor landing een snack, wat een pizza en dame blanche bleek te zijn. Niks mis mee, alleen Judith en Jolanda hadden hun snacks al op ruim voordat ik mijne kreeg, als laatste in het vliegtuig. Er was iets mis gegaan.

Doordat we achterin het vliegtuig zaten waren we als een van de laatste bij de douane aan de beurt. Amerikanen maken geen uitzonderingen voor mensen die een vlucht moeten halen, zo ook voor ons niet. We hebben een uur staan wachten, terwijl we maar een overstap tijd van 1,5 uur hadden, dat was erg stressen dus. Tijdens het wachten konden we wel onze koffers zien op de band. Ook de bagage band in Amerika is niet over nagedacht. Mijn koffef was bovenop andere koffers geknald en langs de bovenrand van de bagage rand. Ik voelde al dat hij daardoor stuk zou gaan. Nadat we eindelijk door de douane waren, kwamen we bij de koffers en ja hoor, de hele zijkant van mijn nieuwe koffer is open gereten. Zeg maar dag tegen je koffer. Het is dat ik er een band omheen had gedaan, waardoor hij nog in elkaar zit. Dat wordt ducktape halen en volplakken. Maar goed, hij moest nog een vlucht door. De hele vlucht heb ik niet lekker gezeten niet wetende of mijn koffer het zou overleven.

Toen door de vertraging waren we 5 minuten voor het geplande vertrek aan boord. Haasten, haasten, haasten. En een dorst dat we hadden. Maar denk maar niet dat je snel drinken krijgt. Hebben er nog ruim een uur op moeten wachten. Ook werd er een kaart voor eten uitgedeeld, dus ik zei tegen die man, maar we krijgen toch eten? Dat staat namelijk bij de boeking op de klm site. Maar nee we moeten eten kopen, dat moet op alle landelijke vluchten in Amerika. Zelfs de films moeten we $ 6,- voor betalen per film. Wat denken ze wel niet. Hebben alles geboekt bij klm, alles wordt opeens uitgevoerd door delta airlines en de verstrekte info over eten klopt ook niet eens.

Kortom, het was me het dagje wel weer. Er gaat na terug komst in ieder geval een hele grote klachten brief richting klm en ze gaan maar een passende vergoeding regelen. Want hier ben ik totaal niet over te spreken. Maar goed, we zijn aangekomen, met ons is alles goed. Heb de balen van mijn koffer, maar laat het de pret niet bederven. Op naar morgen, rondrijden door Los Angeles.